“Allah kimseyi, yanlışı savunacak kadar Cahil, Doğruyu İnkâr edecek kadar da Nankör yapmasın!”
İnsanları mutlu etmek çok zordur Ne yazık ki, “Nankör insanları Yağa da yatırsan, bala da batırsan yaranamazsın. en iyisi mi bırakacaksın kendi yağlarında kavrulsunlar.”
Bazı yapılanlar ne yutulur, ne unutulur. Doğru zaman diye bir şey var. O beklenir..!
Ne yazık ki, köpeklerdeki sadakat çoğu insanda yok !
Zira Köpeği 3 gün besle seni 3 yıl unutmaz ama insanı 3 yıl besle seni 3 günde unutur! Bununla da kalmaz. Bir de arkandan dedikodu yapar.
Önceleri büyüklerimizden duyardık;
“Eski insanlar birbirlerine şifaymış, şimdikiler ise ne hikmettir yara açmaktan başka bir işe yaramıyor”
İnsanlar en çok, sevinçlerinin ve üzüntülerinin sevdikleri ile paylaşılmasını ister…
Ancak iyi ve kötü gününde dostlarının yanında olmayanların böyle bir beklentiye girmesi hayaldir…
Bu nedenle herkesin hayatında sevdiği dostlarından birleri olmalı, varlığını daima bildiğin, kendini güvende hissettiğin…
“Üzülme, üzülürüm” diyen birileri olmalı hayatımızda…
Hayat devam ederken, hayatımızın sekteye uğradığı, işlerin ters gittiği olur.
Her şeyin üstümüze geldiğini sanırız…
Böyle zamanlarda, umduğumuz ya da güvendiklerimizden, istisnalar hariç, yeterince destek görmediğimizde kendimizi kandırılmış, terk edilmiş ya da unutulmuş hissederiz.
“Vefa, sözünü yerine getirme, sözünde durma, sevgi, bağlılık ve dostlukta sebat; yetme ve yetişme; güzel ahlak” anlamı taşır…
Vefa, dostların kalbinde yetişen müstesna bir güldür. Vefa kaderde kıvançta yüreği bir atan, birbirini beklentisiz ve çıkarsız seven, duygu ve düşüncelerde aynı şeyleri paylaşan kişilerin karakteridir.
Vefa, insanın gönlüyle bütünleşmesidir. Vefa sahibi olan kin tutmaz, dostları hata yapsa da affeder, insanlık gereği hataları görmez. Fert, vefa duygusuyla güvenirliğini kazanır ve yükselir.
Vefanın içinde samimiyet, sadâkat, sevgi, hoşgörü, sabır, vb. kavramlar bulunmaktadır. Vefasızlıkta ise; aldatma, hıyanet, nankörlük hasletler mevcuttur.
Vefa, fertlerin birbirleriyle kaynaşıp bütünleşmesine yardımcı olan temel unsurdur. Dostluk ve sevgiyi de o ayakta tutar. Vefa sayesinde ayrı ayrı parçalar bir araya gelerek güçlü bir birlik oluşturur. Mayası vefa olan birliktelik, toplumun önünü tıkayan engelleri ortadan kaldırır.
Arkadaşlık ve dostluk sevgi ve bağlılığı, o da vefayı çağrıştırır. Dostluklarını bu şekilde kucaklayan kişilerin bir araya gelişi, sıradan bir araya geliş değildir. Bu arkadaşlıkta yürekler aynı duygu ve heyecanla, hep aynı düşünceler etrafında çarpmaktadır.
Böyle bir beraberlikte “birimiz hepimizdir” görüşü hâkimdir ve tam bir gönül birliği söz konusudur. Aralarında aynı heyecan yaşanmakta, birbirlerinin dertleriyle dertlenip, sevinçleriyle sevinmektedirler.
Vefa, her zaman, her koşul altında dostlara destek olmaktır. Böyle dostlar, en yalnız olduğumuz anlarda, tebessümleri ile, en samimi davranışları ile karanlıklardan çeker çıkartırlar bizi. Umutsuzluğumuza ışık, dertlerimize merhem olurlar.
